Interview met zus Clara Cleymans en broer Jelle

Interview met zus Clara Cleymans en broer Jelle.

Uiterlijk doet er wel toe en dat weet je. Je draagt nu ook een kort leren rokje.

Clara Cleymans: 'Dat is waar. Maar het is nu ook niet zo kort, hé. Ik ben best wel tevreden over mezelf en durf eerlijk te zeggen dat ik het fijn vind als mensen me mooi vinden. Maar ik hou van schoonheid in het algemeen. Ik geniet ervan om naar meisjes te kijken die mooier zijn dan mij. Ik hoef absoluut niet de mooiste te zijn. En dat ben ik ook niet.'

Jelle: 'Maar omdat je nu opgemerkt wordt, word je volgens mij zelfverzekerder.'

Clara Cleymans: 'Dat vind ik overroepen. Mensen beginnen me te herkennen op straat en dat maakt me zelfs minder zeker. Ik durf niet meer zo goed in hun ogen te kijken.'

Gek. Als studente filosofie ben je bezig met de grote vragen des levens, maar je speelt mee in een soap.

Clara Cleymans: 'Mijn medestudenten doen daar vaak laatdunkend over. Ze begrijpen niet dat ik meespeel in Thuis. Maar een soap kan in zijn genre heel goed zijn. En Thuis is gewoon een goeie soap. Ook al keek ik er vroeger niet naar, je moet openstaan voor veel dingen. Dat ik ook te zien ben op VTM, vinden sommigen trouwens helemáál fout. Maar ik hou van acteren en je personage zo goed mogelijk te spelen.'

Jelle: 'Dat is hokjesdenken, hé. Ik erger me aan acteurs die rollen weigeren omdat ze ze te min vinden en liever werkloos blijven. Onze mama heeft ons altijd met beide voetjes op de grond gehouden. Wij wisten van toen we klein waren dat acteren niet alleen glamour en glitter is. Integendeel. Soms waren er periodes dat mijn mama geen werk had. Maar ze weigerde om werkloos te zijn. Om brood op de plank te krijgen, heeft ze zelfs straatanimatie gedaan. Dan kan ik alleen maar zeggen: chapeau.'

Clara Cleymans: 'Ik ga nooit zweven omdat ik nu even in the picture sta.'

Waarom ben je eigenlijk filosofie gaan studeren?

Clara Cleymans: 'Omdat ik later heel graag moraal- of godsdienstlerares wil worden.'

Jelle: 'En we zijn niet eens gedoopt.'

Clara Cleymans: 'Filosofie is echt leuk. Het geeft je inzicht. Als een man mij trouwens wil verleiden, moet hij beginnen over Kant (Immanuel, filosoof van de Verlichting, nvdr.).'

Jelle: 'En dan denken al die mannen aan een kanten slipje.'

Clara, je speelt ook piano.

Clara Cleymans: 'Dat is een hobby, maar ik ben er een beetje door bezeten. Als ik een tijdje geen piano heb gespeeld, voel ik me niet goed. Ik mis het als ik het niet doe. Ik ben een tijdje zo fel met mijn piano bezig geweest, dat ik zelfs vier tot vijf uur speelde. Als ik dan uitging, zag ik constant mijn piano voor mij. Ik wou weg van mijn vrienden en bij mijn piano zijn. Toen ik op reis ging, begon ik te wenen omdat ik afscheid van mijn piano moest nemen. Ik heb hem huilend een dikke kus gegeven. Ik was toen al achttien hé.' (lacht)

Jelle: 'Piano is een tijdje je lief geweest. Of je minnaar.'

Jelle, je bent nog maar 24, maar je lijkt al eeuwen mee te gaan.

Jelle: 'Tot spijt van heel veel mensen. (schaterlacht) Ik voelde me vroeger soms een bleuke. Ik was het ook. Maar ik denk dat de meest kritische mensen ook wel zien dat ik inmiddels een pak ervaring heb. Toen ik meespeelde in de musical Kuifje kreeg ik in de kranten voor het eerst positieve commentaren. Dat deed echt deugd. En ook over de musical Daens was iedereen lovend.'

'Het gekke is dat ik groot geworden ben op de televisie. Ik was zestien en nog in volle ontwikkeling. Voor mijn rol in Spring heb ik me nooit geschaamd, ook al weet ik dat het niet altijd supergoed was. Maar ik heb het lef gehad om keuzes te maken. Ik ben weggegaan bij Studio 100, uit mijn cocon gestapt en heb mijn werkzekerheid laten varen. Daar ben ik nog altijd blij om.'

Veel mensen zijn voor jou of tegen jou.

Jelle: 'Dat weet ik heel goed. Ooit was er een studie op de VR waaruit bleek dat ik het Ben Crabbé type ben. Ofwel ben je totale fan van Ben, ofwel haat je hem. Geen mening over hem hebben, bestaat niet. Bij mij is dat ook zo.'

Raakt die kritiek jou?

Clara Cleymans: 'Mij alvast wel. Sommige mensen kunnen heel grof zijn. Dat doet me pijn. Vooral omdat ik weet wat hij allemaal kan. Hij kan prachtig zingen, schrijft heel goeie teksten en acteert goed. Dan denk ik: wacht maar mannen, ge zult nog wel zien wat hij allemaal kan.'

Jelle: 'Als ze op de bal spelen, is het niet erg. Maar als het persoonlijk wordt, is dat lastig.'

Het helpt natuurlijk niet dat je een 'irritant manneke' speelt in 'Thuis'.

Jelle: 'Daar ben ik juist blij om. Ik ben heel lang de ideale schoonzoon met de melkmuil geweest. Het kereltje dat altijd moest lachen en braaf zijn. Ik ben superblij dat ik nu een ambetant manneke mag spelen.'

Werden jullie aanzien als een aparte familie, de 'kunstenaarsfamilie'?

Jelle: 'Nee, eigenlijk niet. Natuurlijk deden we, dankzij onze ouders, mee aan voordrachtwedstrijden. Maar we moesten dat niet. We vonden het gewoon leuk. En niemand keek daar echt van op. Op school waren er nog kinderen die dat deden. Zoals een ander kind naar de jeugdbeweging ging, gingen wij naar het theater.'

Clara Cleymans: 'Als mama geen babysit vond en jeugdtheater moest spelen, nam ze ons gewoon mee. Wij vonden die voorstellingen geweldig. Ze heeft ons nooit in de acteurswereld geduwd. Integendeel, ze wees er ons vaak op dat het niet altijd rozengeur en maneschijn was.'

Zijn jullie vrijgezel?

Jelle: 'Ik antwoord daar niet meer op, want dan is het hek van de dam.'

Clara Cleymans: (aarzelend) 'Dan antwoord ik ook niet.'

Op welk soort mensen vallen jullie?

Clara Cleymans: 'Op mensen die veel te vertellen hebben. Op niet-afgelikte, donkerharige types. En vooral: ze moeten Duits praten en een grote neus hebben. Ik val op grote neuzen. Alle grote filosofen en componisten hadden grote neuzen.'

Jelle: (giert het uit) 'Je weet wat ze zeggen. Grote neuzen, groot geschapen.'

Clara Cleymans: 'Het klopt niet. (snel) Ik heb dat ergens gelezen. In het penisboek van Goedele.'

Jelle: (schudt meewarig het hoofd) 'Ik val op gewone mensen met gewone neuzen. Babes zijn ook mijn type niet.'

Clara Cleymans: 'Omdat je ze niet kan krijgen.'

Jelle: (onverstoorbaar) 'Ik wil gewoon meisjes met een grote naturel.'

Is Clara nu 'de zus van' of wordt Jelle stilaan 'de broer van'?
Jelle: 'Ik zit meer in een soort niche. Clara kan nog alle kanten op en misschien wordt ze over twee jaar la grande dame. Ik zou het fantastisch vinden. Er is absoluut geen concurrentie tussen ons. Dat kan ook niet. We zaten potverdorie vroeger in hetzelfde bad naakt te vechten voor het mooiste washandje.'

Clara Cleymans: 'We zijn vooral broer en zus.'

Jelle: 'En kinderen van onze moeder. We hebben veel te danken aan haar. Zij is dé grote actrice en onze heldin. Zolang zij maar niet te horen krijgt dat ze de moeder van is, is het goed.'